Luxemburgsche wandeling

[ZaunköniG]

.
I.

Zeven uren uit 't hotel vertrokken,

Door het woud langs Dös- en Kalkesbach,

Tot men neer op 't verre Consdorf zag:

Witte gevels, schamele rieten nokken:



Bleef het pad ons verder boschwaarts lokken

Over beekjes, glinsterende in den dag,

Waar een boomstam als een brug soms lag,

Boven groenbemoste zandsteenblokken.



Verder rechts, in smaller bed aan 't vlieten,

Weer de beek, die 't molenrad beweegt

En langs spaken pijlsnel neer komt schieten,



Tot de plek waar men te weifelen pleegt,

En geen pijltjes het u weten lieten,

Hoe ge 't pad naar Goldfralei hier kreegt.