11.08.2012, 10:30
Anna Roemers Visscher
Sonnet aen de sang-goddinnen.
Helaes! voochdinnen van mijn eerbaer zoete lusten
Ick moet, Ayme! ick moet gedwongen vanden noot
U selscap laten, ach! door dien de leyde doot
Mijn schielyck heeft ontruckt daer hert en sin op rusten.
U aengenaem gequeel, dat my zoo lieflyck susten
In goet-vernoegens slaep daervoor wert in myn schoot
De huys-sorch nu gestort, die swaerer weecht als loot,
Wie had doch dat gedacht doe ick u laestmael custen?
Maer zoo u goedicheyt melyen heeft met mijn,
Beveelt dan ernstelyck u brave Constantijn,
U liefste voetster-kindt, dat hy myn tyng laet weten
Ten minsten eens ter maent, wat deuntjens dat ghy neurt,
En wat op Helicon al soets en nieuws gebeurt
Soo zal ick dencken dat ick noch niet ben vergeten.
Sonnet aen de sang-goddinnen.
Helaes! voochdinnen van mijn eerbaer zoete lusten
Ick moet, Ayme! ick moet gedwongen vanden noot
U selscap laten, ach! door dien de leyde doot
Mijn schielyck heeft ontruckt daer hert en sin op rusten.
U aengenaem gequeel, dat my zoo lieflyck susten
In goet-vernoegens slaep daervoor wert in myn schoot
De huys-sorch nu gestort, die swaerer weecht als loot,
Wie had doch dat gedacht doe ick u laestmael custen?
Maer zoo u goedicheyt melyen heeft met mijn,
Beveelt dan ernstelyck u brave Constantijn,
U liefste voetster-kindt, dat hy myn tyng laet weten
Ten minsten eens ter maent, wat deuntjens dat ghy neurt,
En wat op Helicon al soets en nieuws gebeurt
Soo zal ick dencken dat ick noch niet ben vergeten.