14.06.2013, 10:55
X. INSTA RÖDDIN.
Hún heyrist stundum alt of, alt of seint
á æfi manns. Sem farfugl hausti á
loks heyra léti hljóð sín veik og smá,
sem hæstu söngvar fengu skýlt og leynt
alt vor og sumar. — Eyra ætíð beint
þær efstu raddir berast — haldi ná
á alhug vorum — æfi vorrar þrá,
svo instu rödd vér fáum sjaldan greint:
Vora' eigin sál, vorn hljómblæ himni frá,
sem hávær glaumur jarðar kvað í dá. —
Vort alt sem var og er og verður reynt.
Og fyr má landið-langra skugga sjá,
en lífsins insta rödd oss vakni hjá,
ef lífið fyrir munn og maga', er treint.
Hún heyrist stundum alt of, alt of seint
á æfi manns. Sem farfugl hausti á
loks heyra léti hljóð sín veik og smá,
sem hæstu söngvar fengu skýlt og leynt
alt vor og sumar. — Eyra ætíð beint
þær efstu raddir berast — haldi ná
á alhug vorum — æfi vorrar þrá,
svo instu rödd vér fáum sjaldan greint:
Vora' eigin sál, vorn hljómblæ himni frá,
sem hávær glaumur jarðar kvað í dá. —
Vort alt sem var og er og verður reynt.
Og fyr má landið-langra skugga sjá,
en lífsins insta rödd oss vakni hjá,
ef lífið fyrir munn og maga', er treint.