IV. DULDRAUMAR.
Hún gaf sig þér með allri sinni ást
og allri von og trú. En mannleg sál,
— þótt sameign verði' um sérhvert einkamál -
á sérrétt þann, er hyggju margoft brást. —
Hún gaf þér alt? Nei, aldrei öfl þau nást,
sem inst og dýpst í vitund tendra bál.
því verður stundum reyndin reynslu tál
og rökin hulin skyggja' á þau sem sjást. —
Hún gaf þér alt sitt þekta — óþekt ei,
það enginn getur. Lífið fram það ber
sem árnar gullsand. Neminn í hann nær. —
pú stóðst þar næst, en verður f jársins f jær
ef fanstu' ei meira' en gjöf, sem veittist þér.
pá getur ást þér orðið brottsiglt fley.
Hún gaf sig þér með allri sinni ást
og allri von og trú. En mannleg sál,
— þótt sameign verði' um sérhvert einkamál -
á sérrétt þann, er hyggju margoft brást. —
Hún gaf þér alt? Nei, aldrei öfl þau nást,
sem inst og dýpst í vitund tendra bál.
því verður stundum reyndin reynslu tál
og rökin hulin skyggja' á þau sem sjást. —
Hún gaf þér alt sitt þekta — óþekt ei,
það enginn getur. Lífið fram það ber
sem árnar gullsand. Neminn í hann nær. —
pú stóðst þar næst, en verður f jársins f jær
ef fanstu' ei meira' en gjöf, sem veittist þér.
pá getur ást þér orðið brottsiglt fley.