26.11.2018, 18:39
Hoe het oordeelen naar den schijn der dingen
ons hart telkens teleurstelt en bedriegt.
Want zoolang we ons een beeld van 't wezen maken
naar de verschijningen - doende als wie door 't
onsamenhangend opgevangen woord
voorgeeft tot een vast weten te geraken -
en we uit daden en and're onzek're zaken
die uit elk hart stijgen naar 't zichtbare oord,
besluiten over 't groote vuur, dat voortbrandt
diep verborgen en niet te genaken, -
zoolang zullen we telkens met smart leeren
dat ons hart weer verschalkt werd, en aan dingen
toeschreef wat schijn was, en hun gansch ontbrak:
waar we rots waanden zal een bron opspringen
en als we knielend bogen over meeren
tot drinken, was het klare water brak.
ons hart telkens teleurstelt en bedriegt.
Want zoolang we ons een beeld van 't wezen maken
naar de verschijningen - doende als wie door 't
onsamenhangend opgevangen woord
voorgeeft tot een vast weten te geraken -
en we uit daden en and're onzek're zaken
die uit elk hart stijgen naar 't zichtbare oord,
besluiten over 't groote vuur, dat voortbrandt
diep verborgen en niet te genaken, -
zoolang zullen we telkens met smart leeren
dat ons hart weer verschalkt werd, en aan dingen
toeschreef wat schijn was, en hun gansch ontbrak:
waar we rots waanden zal een bron opspringen
en als we knielend bogen over meeren
tot drinken, was het klare water brak.