Daarom denkt hij aan het toekomstige zonder vrees

[ZaunköniG]

.

En hij ziet de komende dingen aan 't

verre verschiet als zwarte stippen dagen

en de schaduw van breede wiekslagen

reusachtig nader-komen over 't land

zonder dat zijn hart ook slechts één meer dan 't

gewende aantal slaat van gelijke slagen

zonder dat zijn sterk hart éénmaal het dragen

zwaar wordt van onzekerte of onbestand.



Gaat een koning, die 't hart kent van zijn volk

niet glimlachend tusschen hun dichte scharen

veilig door liefde voor kogel en dolk?

Zóó dreigen de dingen die langs hem gaan,

door den wijze gekend, met geen gevaren

en hij verheugt zich over hun bestaan.