Luxemburgsche wandeling

[ZaunköniG]

VI.

Met den stok een struik uit 't bosch van twijgen

Afgeslagen, weggewipt van 't pad;

En dan dalwaarts als een molenrad,

Tot we wieglend voet voor voet weer stijgen.



Ziet ge de ijsgrot? - Waar die takken nijgen

Wijst het pijltjen opwaarts; wat is dat? -

Ach, die 't vastsloeg heeft 't verkeerd gevat...

Zal de man nu loon naar werken krijgen? -



Daar is de ingang... Even af ons koelen...

Dan weer verder naar de donkre bron,

Waar de meisjes babbelend 't lijndraad spoelen,



Dat op 't spinwiel 't grootje zwijgend spon:

Tot wij weldra droppelen regen voelen

En een floers bespeuren voor de zon.