Den voghel die de Sonne can aenscouwen

[ZaunköniG]

Den voghel die de Sonne can aenscouwen,
Sach ick noch bloy de lochté vast besoeken,
En int vlieghen hem alleinskens vercloeken,
Willende noch syns moeders leeré onthouwen:

Ick sach hem voort groyende sonder flouwen,
Hem verheffen bouen der berghen hoeken,
En vlieghende, sijn vleughelen ontcoeken,
Tot daer Iuppin synen tempel wou bouwen:

Daer verdween hy, corts heb ick hem vernomen,
Tuymelende, blakende neerwarts comen,
En half verbrant, doot vallen op de pleyne:

Ick sach sijn lijf in asschen gans verkeert,
En den voghel die de duysterheyt eert
Sach ick groyen van syn asschen onreyne.