14.06.2013, 10:54
VII. GÆFURAUNIN.
öll skepnan guðs. — pað líf sem daginn leit
og líka það, sem geisiann aldrei sér
en finnur til — þá þrá í brjósti ber
að bæta og laga til í sjálfs síns reit.
Ei nauðsynlega í allri sinni sveit
því sveitarfélag til þess skyldast er!
Ei hugsa um þig, en handa sjálfum mér
eg heimta af drotni alt, sem bezt eg veit! —
Svo þetta er gæfuleitin — leiðin öll
hins litla sykurmaurs sem fíls og — manns,
frá lengstu norðri og syðst að suðri lands,
fra saurmokara upp til keisarans:
að breyta sínu eigin hreiðri í höll
og hafa sjálfur alt af stærstan völl.
öll skepnan guðs. — pað líf sem daginn leit
og líka það, sem geisiann aldrei sér
en finnur til — þá þrá í brjósti ber
að bæta og laga til í sjálfs síns reit.
Ei nauðsynlega í allri sinni sveit
því sveitarfélag til þess skyldast er!
Ei hugsa um þig, en handa sjálfum mér
eg heimta af drotni alt, sem bezt eg veit! —
Svo þetta er gæfuleitin — leiðin öll
hins litla sykurmaurs sem fíls og — manns,
frá lengstu norðri og syðst að suðri lands,
fra saurmokara upp til keisarans:
að breyta sínu eigin hreiðri í höll
og hafa sjálfur alt af stærstan völl.