Themabewertung:
  • 0 Bewertung(en) - 0 im Durchschnitt
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Over de eenzaamheid, waarin onze zinnen noodzakelijk leven
#1
.

Zoo ik met den geliefde mijner ziele

stond op een berg en zag de groene en blonde

landen dalen tot waar ze als schoon-geronde

oevers in de arm van zilv'ren stroomen vielen -

zag de bosschen omheen, een'ge onbezonde,

die 't al te-saam en wèl-omsloten hiel'en,

en als bij twee, die saam tot bidden knielen

sprong 't eigen woord van vreugde uit onze monden



te zelfder tijd - zoo was mijn harte toch

eenzaam in lust als een die zich verheugde

om een hem alleen toebehoorend ding;

en evenzeer was 't liefde's vroom bedrog

dat liefste één waande mijne en zijne vreugde -

want ieder aanschouwt in vereenzaming.
Zitieren


Gehe zu:


Benutzer, die gerade dieses Thema anschauen:
Forenfarbe auswählen: