30.07.2012, 18:20
.
Mij bracht de Zachte, die al lang zoo stil
Slaapt in het land waar 'k àl mijn dooden vind,
Balsemend blank, een armvol hyacinth,
Rein als de wolken van dien blauwe' April.
Zoo, 't mondje ontloken, als een argloos kind,
De lokken los en de oogen lentepril,
Is 't dat in droom ik 't liefst haar weerzien wil,
Mij brengend bloemen, zon en morgenwind.
Toen doodsbleek weende, op 't graf in blanken rouw,
Tranen van sneeuw het hemelaangezicht,
Bracht ik haar bloemen: - zie, mijn hart bleef trouw.
O zoo naar de aard gij nog uw aanschijn richt,
Herdenk dien verren lentezondag blauw,
Gij die met leeljen speelt in Eeuwig Licht!
Mij bracht de Zachte, die al lang zoo stil
Slaapt in het land waar 'k àl mijn dooden vind,
Balsemend blank, een armvol hyacinth,
Rein als de wolken van dien blauwe' April.
Zoo, 't mondje ontloken, als een argloos kind,
De lokken los en de oogen lentepril,
Is 't dat in droom ik 't liefst haar weerzien wil,
Mij brengend bloemen, zon en morgenwind.
Toen doodsbleek weende, op 't graf in blanken rouw,
Tranen van sneeuw het hemelaangezicht,
Bracht ik haar bloemen: - zie, mijn hart bleef trouw.
O zoo naar de aard gij nog uw aanschijn richt,
Herdenk dien verren lentezondag blauw,
Gij die met leeljen speelt in Eeuwig Licht!