Sonety Odeskie 17 - DOBRYWIECZÓR

[ZaunköniG]

Sonety Odeskie

     
XVII  - DOBRYWIECZÓR

Dobrywieczór! on dla mnie najsłodszym życzeniem;
Nigdy, czy to przed nocą dzieli nas zapora,
Czyli mię ranna znowu przywołuje pora,
Nie żegnam się, ni witam z takim zachwyceniem,

Jak w tg chwilę, wieczornym ośmielony cieniem;
Ty nawet, milczeć rada i płonić się skora,
Gdy usłyszysz życzenie dobrego wieczora,
Żywszym okiem, głośniejszym rozmawiasz westchnieniem.

Niechaj dzieńdobry wschodzi tym, co społem żyją,
Objaśniać pracę, która ich ręce jednoczy;
Dobranoc niech szczęśliwych kochanków otoczy,

Gdy z rozkoszy kielicha trosk osłodę piją;
A tym, co się kochają i swą miłość kryją,
Dobrywieczór niech przyćmi zbyt wymowne oczy.


.

[ZaunköniG]

In Übersetzung von
Peter Cornelius
1824 - 1874


Guten Abend

Guten Abend! Schönster Gruß von allen!
Gute Nacht nicht, muß mein Aug' dich meiden,
Guten Tag nicht, darf sich's wieder weiden,
Will so schön, als "Guten Abend!" schallen.

Wenn des Abends dunkle Schatten fallen,
Glüht Dir's kühner in den Augen beiden,
Und so stumm Du sonst und so bescheiden,
Fühl' ich freier Deinen Athem wallen.

"Guten Morgen!" laß Beglückte scherzen,
Die der Tag vereint zu Lust und Plagen;
"Gute Nacht!" verlösche mild die Kerzen,

Wenn der Lieb' Entzücken hell darf tagen;
Aber heimlich still verliebte Herzen
Laß sich traulich "Guten Abend" sagen!

.