Over de vreugde van mijn eigenlijk wezen,

[ZaunköniG]

Over de vreugde van mijn eigenlijk wezen,
om hare verwantschap aan gelijken en grooteren..


Liefste van dingen zijn de binnen-eigen

die zoolang 't bevriendelooze leden

dat zij de monden pijnlijk toededen

verrukt te voele' opleve' in nieuw niet zwijgen.

Oogen gespeend van uiterlijkheden

worde' ooren die haar hooren stilte neigen,

en schatte' uit die mijnen van aandacht stijgen

voor de gelijken en de opheden.



Van die staan de eenen met handreiking wachten:

ééne beweging: mijne zijn gekomen

in warmenden, voelen er veilig thuis.

Maar de and'ren, zij als mast-toppe' in gebruis

van rondom golve' en waar moge' overnachten

vér-willende vogels, van vleugels loome.