30.07.2012, 17:19
Hoogmoed.
Nog troont, in blanke en purpren koningspraal,
Mijn Hoogmoed, roerloos, maar nog àltijd schoon.
En statig treedt, tot edel eerbetoon,
Een drom van Droomen in de kroningszaal.
Doch rozeverf op de ingevallen koon
Verbloemt een doodenaanschijn koud en vaal.
Den scepter klemt een hand verstijfd tot staal:
Gebalsemd lijk is Hij die draagt de kroon.
Op purpren tulpe- en sneeuwen leliebed,
Mijn trotsche doode, ga nu slapen stil,
In 't marmren praalgraf waardig bijgezet.
Gij waart uzelven God en wereldspil,
Nu zalf ik Deemoed, stellende andre wet.
Wee d' armen doode die nog heerschen wil!
Nog troont, in blanke en purpren koningspraal,
Mijn Hoogmoed, roerloos, maar nog àltijd schoon.
En statig treedt, tot edel eerbetoon,
Een drom van Droomen in de kroningszaal.
Doch rozeverf op de ingevallen koon
Verbloemt een doodenaanschijn koud en vaal.
Den scepter klemt een hand verstijfd tot staal:
Gebalsemd lijk is Hij die draagt de kroon.
Op purpren tulpe- en sneeuwen leliebed,
Mijn trotsche doode, ga nu slapen stil,
In 't marmren praalgraf waardig bijgezet.
Gij waart uzelven God en wereldspil,
Nu zalf ik Deemoed, stellende andre wet.
Wee d' armen doode die nog heerschen wil!