Georg Sabinus: Apollo - Druckversion +- Sonett-Forum (https://sonett-archiv.com/forum) +-- Forum: Sonett-Übersetzungen und -Nachdichtungen (https://sonett-archiv.com/forum/forumdisplay.php?fid=11) +--- Forum: Übersetzungen aus anderen Sprachen (https://sonett-archiv.com/forum/forumdisplay.php?fid=24) +--- Thema: Georg Sabinus: Apollo (/showthread.php?tid=2760) |
Georg Sabinus: Apollo - ZaunköniG - 22.07.2014 Georg Sabinus 1508 - 1560 Deutschland Apollo Vt quando Oceano roseis Titonia bigis Surgit ouans, mundumque nouo splendore salutans Obuelat radijs stellas per inane micantes, Sic quemcunque abeat tua fama Melanthon in orbem Virtutis propriae, propriae sibi conscia lucis Regnat, et exuperat reliquorum nomina uatum Quotquot habent meritae non ultima praemia laudis. Huc ades ô summi dijs acceptißime coeli Digne sed in terris fato meliore morari, Atque haec legitimi dum sancis foedera lecti Quae tibi flauentes resonamus ad Albidos undas Carmina, non aliquo prius hic audita susurro, Gratantes nataeque tuae generoque Sabino Accipe, sincerum non auersatus honorem. Apollo Gleich wie Titonias Wagen, der vom Meeresrand emporsteigt und die Welt mit Glanz willkommenheißt, der stärker als des Weltraums hellste Sterne gleißt, so soll auch dein Ruhm, Melanchton, in jedes Land hinausgehn, im Bewustsein von besondrem Wert zu sein. Er übertrifft, was sonst noch Dichter heißt. Bei allem Lob, gilt ihnen nicht der größte Preis. Willkommen bist du hier! Von Göttern hoch geehrt, ließt su dich, günstges Geschick, auf Erden nieder. Und nun, da du die Ehe schließt, empfang die Lieder, die wir dir an dem gelben Strom der Elbe bringen, wo wir bisher kein zartes Flüstern leis empfingen. Dir wünschen Schwiegersohn und Tochter alles Glück; Du weist gewiß unsre Verehrung nicht zurück. |