![]() |
J. Perk: Aan Mathilde 047 - Druckversion +- Sonett-Forum (https://sonett-archiv.com/forum) +-- Forum: Sonett-Übersetzungen und -Nachdichtungen (https://sonett-archiv.com/forum/forumdisplay.php?fid=11) +--- Forum: Niederländische & Flämische Sonette und Africaans (https://sonett-archiv.com/forum/forumdisplay.php?fid=22) +---- Forum: Autoren der Achtziger (https://sonett-archiv.com/forum/forumdisplay.php?fid=374) +----- Forum: Jacques Perk (https://sonett-archiv.com/forum/forumdisplay.php?fid=238) +----- Thema: J. Perk: Aan Mathilde 047 (/showthread.php?tid=24939) |
J. Perk: Aan Mathilde 047 - ZaunköniG - 30.11.2024 Jacques Perk 1859-1881 Niederlande Aan Mathilde 47 Verlangen Nog golft de weerschijn, op het meer, der zwanen, Waar de avondster met medelij in staart; En met het wolkje, dat er over vaart Vloeit heen het scheemrend diep in lange banen. De wind, die afscheid neemt, kust de platanen, En rept de wiek, nu hij de kim ontwaart, Die zich aan blauwe duisternissen paart, En berg en bosch en zonneglans ziet tanen. Het wolkje gaat, de wind, het water gaat: De dag heeft reeds den zonnekus ontvangen Aan de overzij der kim, waar de echtkoets staat. En ik gevoel een ongekend verlangen; Ik blijf aan 't meer, dat de' oever kabb'lend slaat... En wilde weêr Mathilde aan 't harte prangen. 047 Verlangen noch wogt der Wiederschein. auf See und Schwan der Mitleidsblick des Abendsternes liegt. Mit jedem Wölkchen, das darüberfliegt, fließt Dämmertiefe hin, in langer Bahn. Der Wind, der Abschied nimmt, küsst die Platanen und zieht, da er den Horizont gewahrt, wie er mit blauer Finsternis sich paart. man kann dort Berg und Busch kaum mehr erahnen. Die Wolke zieht, der Wind... Das Wasser geht... In Übersee hat schon der Tag empfangen den Sonnenkuss, wo ihre Kutsche steht. Dort fühle ich ein ungekannt Verlangen: Dort wo das Meer sich sacht verplätschern muss, wünsch ich mathilde mir an meine Brust. . |