![]() |
Schoonheid (2) - Druckversion +- Sonett-Forum (https://sonett-archiv.com/forum) +-- Forum: Sonett-Archiv (https://sonett-archiv.com/forum/forumdisplay.php?fid=126) +--- Forum: Sonette aus germanischen Sprachen (https://sonett-archiv.com/forum/forumdisplay.php?fid=394) +---- Forum: Niederländische Sonette (https://sonett-archiv.com/forum/forumdisplay.php?fid=825) +----- Forum: ND-Autoren RS (https://sonett-archiv.com/forum/forumdisplay.php?fid=1217) +------ Forum: Swarth, Helène (https://sonett-archiv.com/forum/forumdisplay.php?fid=874) +------ Thema: Schoonheid (2) (/showthread.php?tid=21236) |
Schoonheid (2) - ZaunköniG - 03.08.2012 . 1. De kunstenaar, die beeldhouwt een godin, Leent de eigen ziel aan 't welbekend model En drenkt haar héel in eigen schoonheidswel En drinkt, bezaligd. haar bekoring in, Aleer hij schept. - En dan vergeet hij wel Dat deze vrouw, ontsluierd voor gewin, Niet is de godheid, heerschend over min. Hij leeft extatisch, in verbeelding-spel. 't Model herkent gelaat en leden noô En vraagt verwonderd: - ‘Meester, hoe? ben ik Deze eedle Venus?’ En zij lacht wel vroô. En plots doortintelt haar met blijden schrik Een ijdle waan: - ‘Zag mij de meester zoo, Hij liefde mij, zij 't voor éen oogenblik’. [p. 125] 2. Doch wen de huurling, wie hij gaf haar loon, Hem langer niet bedwelmt met schoonen waan, Voelt hij, vervreemd, verwondering hem slaan Dat déze vrouw kon wekken 't godeschoon Der droomen sluimrende in zijn ziel. Vergaan Is haar bekoring, aardsch nu en gewoon Lijkt hem dat wezen, met een lach van hoon Ziet hij die vrouw bij de eedle Venus staan. Zoo wekt éen oogopslag, éen enkel woord De liefde van den Dichter: hij vergat Dat reine schoonheid, die hem blij bekoort, Is de openbaring van zijn zieleschat, Dat niet zijn lief de schoonheid toebehoort, Doch dat hij zelf haar leent wat hij bezat. |