Sonett-Forum

Normale Version: Johan Andreas der Mouw: Brahman I / 048 De gele wolken werden langzaam rood
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Johan Andreas der Mouw
1863 - 1919 Niederlande


Brahman I / 048
Herinnering 5



De gele wolken werden langzaam rood.
Dan dacht hij: Nu begint zonsondergang;
En keek weer naar de zwaluwen, die zo lang
De zon nog konden zien. En dikwijls schoot

De angst door hem heen: eenmaal gaat moeder dood,
Hoe moet het dan? - Eens voelde hij bij zijn wang
'T laag ristlen van een vleermuis, en werd bang,
Toen hij 'm van dichtbij zag, grijs, plotsling-groot.

Dan merkte hij, hoe in zijn afgrond diep
Het donker stond en langzaam overliep,
En golven duisternis de omgeving vulden;

En dan, op eens, zag hij blauw fonklen, vlak
Tegen de schuine lijn van 't verste dak,
Die mooie ster, blank als een nieuwe gulden.



Die gelben Wolken werden langsam rot,
so denkt er "Nun ist Sonnenuntergang",
schaut nochmal nach den Schwalben, die so lang
die Sonne sehn. Und oftmals schoss
die Angst in ihn, dass Mutter holt der Tod.
Wie wird es sein? Er spürt an seiner Wange
ein Fledermäuschen und ihm wurde bange;
so dicht erschien sie ihm urplötzlich groß.

Er merkte, wie in seinem Abgrund tief
das Dunkel stand und langsam überlief,
die Gegend ganz in Düsternis verschwomm;

Dann schließlich sah er bläulich funkeln, flach
gegen die Schräge an dem ersten Dach,
den Stern, der blank wie eine münze glomm.


.