27.11.2018, 09:39
Het stille huis rondom, het lamplicht op mijn hand,
die deze woorden schrijft om het besef te dooden
dat zij hier niet meer is - hoe vaak vergeefs gevloden
voor dit gemis en toch ten laatste overmand.
Zij zal ook dezen nacht niet rusten aan mijn schouder,
wellicht als ik liggen te luist'ren naar de wind
of kijken naar een ster die voor het venster blinkt,
eenzamer zijn dan ooit en jaren, jaren ouder.
Wanneer de liefste keert zal zij mij dan nog weten
of, als een windvlaag spoelt langs het verlaten huis,
raaklings voorbijgaan als een ademend geruisch,
voortvluchtig naar een wereld die zij moet behooren,
die haar gevangen houdt, die zij niet kan vergeten.
En ik?... Verloren, reddeloos verloren.
die deze woorden schrijft om het besef te dooden
dat zij hier niet meer is - hoe vaak vergeefs gevloden
voor dit gemis en toch ten laatste overmand.
Zij zal ook dezen nacht niet rusten aan mijn schouder,
wellicht als ik liggen te luist'ren naar de wind
of kijken naar een ster die voor het venster blinkt,
eenzamer zijn dan ooit en jaren, jaren ouder.
Wanneer de liefste keert zal zij mij dan nog weten
of, als een windvlaag spoelt langs het verlaten huis,
raaklings voorbijgaan als een ademend geruisch,
voortvluchtig naar een wereld die zij moet behooren,
die haar gevangen houdt, die zij niet kan vergeten.
En ik?... Verloren, reddeloos verloren.