Sonett-Forum

Normale Version: Het stille huis rondom, het lamplicht op mijn hand
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Het stille huis rondom, het lamplicht op mijn hand,

die deze woorden schrijft om het besef te dooden

dat zij hier niet meer is - hoe vaak vergeefs gevloden

voor dit gemis en toch ten laatste overmand.



Zij zal ook dezen nacht niet rusten aan mijn schouder,

wellicht als ik liggen te luist'ren naar de wind

of kijken naar een ster die voor het venster blinkt,

eenzamer zijn dan ooit en jaren, jaren ouder.



Wanneer de liefste keert zal zij mij dan nog weten

of, als een windvlaag spoelt langs het verlaten huis,

raaklings voorbijgaan als een ademend geruisch,

voortvluchtig naar een wereld die zij moet behooren,

die haar gevangen houdt, die zij niet kan vergeten.

En ik?... Verloren, reddeloos verloren.