Sonett-Forum

Normale Version: Een kind
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Het voorjaar was het niet noch in den avond

het geuren van den grond kort na den regen

en ook de wolken niet, snel en gehavend

zwervend hun hooge, wervelende wegen.



En later stonden sterren als in nachten

zooals er duizenden al zijn verstreken,

fonkelend op hun koude, starre wachten

totdat een oude zon hen kwam verbleeken.



Maar al dien tijd was er zijn ademhalen,

een teeder rijzen en een teeder dalen,

en dieper dan het liefste lied bemind;

er was zijn rust, zijn schuldelooze vrede,

meedoogend aan mijn donker hart beleden -

het veilig slapen van een heel jong kind.