Sonett-Forum

Normale Version: Een hovenier
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Landschap, verwilderd onder zon en wind,

dat door een woekerkruid werd aangevreten,

gedoemd om sneller nog te zijn vergeten

dan wien geen sterveling ooit heeft bemind.



Een looden lucht des daags en in den nacht

het smachtend jammeren der dieren

langs de verzande bedding der rivieren -

o hart, mijn hart, en wat hebt gij verwacht?



- Een hovenier, een hoeder van 't gewas,

van boomen, bloemen en het lage gras,

die zonder hem zouden zijn omgekomen.

Een hand die leidt, een mond die woorden spreekt,

waarin een late deernis openbreekt

als water, klaar en stroomende vernomen.