Sonett-Forum

Normale Version: Een nacht
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Ik sliep dien nacht zóó droomeloos en diep,

dat, toen de ochtend brak in vroege en koele kleuren

en uwe hand mij uit mijn rusten riep,

ik nog niet denken kon aan het vòor-nachtelijk gebeuren.



Maar toen de dag weer naar den avond neeg

hoorde ik de stem, waarmee gij eenmaal hebt gesproken

het lied, dat alle leed zoo schaduwloos verzweeg

doch van geluk zoo stràlende doorbroken.



En nadien bleef er niets dan een volkomen weten,

een zuiverheid waarin wij beiden stonden

licht en verheven, en hoe de verrukkingen der monden



aarzelend éérst, dan wild, elkander vonden

in een ontmoeten heidensch en bezeten,

dat ik om ééne nacht àl andre moest vergeten.