Sonett-Forum

Normale Version: O hart, laat af...
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Als gij ooit nog tot mij mocht wederkeeren

in blind vertrouwen - weèt, dat ik U wacht,

en dat de woorden U niet zullen deren,

die ik zoo lang in stilte overdacht;



want elken dag - elk' troosteloozen nacht

heb ik het wrang verlangen moeten weren

naar U en naar de weelden, die gij bracht,

die nòg mijn eenzaam hart zoo diep bezeeren.



O hart laat af! dit zult ge niet herwinnen,

wat eens Uw deel mocht zijn - het is geweest,



staak toch dit pogen, dit aarzelend beginnen

der hunkering naar liefde's vorstlijk feest,



en buig, o hart, U tot een nieuw bezinnen,

dat Uwe schuwe aandacht heeft gevreesd.