Sonett-Forum

Normale Version: Het masker
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Zij wisten niet, maar in den talmen tocht der tijden

waren hun levens: een bizar symbool,

dat aan de kanten van zijn dollen dool

licht-vegen, vreemd, van zich liet glijden



tot wrange pijn en een onnoemelijk verblijden

der enkelen, die deze flarden kenden,

genooten, die de spannen hunner driften menden

binnen de glorie van leed's omwaasde weiden.



Achter den mom van dit aldaagsch gebeuren,

bijzij de wegen waar een oude wereld jaagt,

opent de nacht zijn strakke sterren-deuren



tot waar een woord eindlooze echo's draagt,

en geen, die om deez' heimelijke vreugden vraagt

de weelden van dag's kostelijke keuren.