26.11.2018, 11:29
.
Al stort ge u razend, dondrend langs uw boorden,
Verrukk'lijk woeste en wilde watervallen,
Toch zingt ge een lied voor 't hart der duizendtallen,
Die 's levens roep: ten strijde! jong reeds hoorden.
Geen klanken toch, die beter heugnis stoorden
Aan 's levens laagten: 't zij ze klinkend schallen,
Zacht ruischend murmlen of als donder knallen,
Ze klaatren voort met bruisend wilde akkoorden.
Gij weeldekindren met uw zachte leden,
Terug van de' afgrond: Ach, uw oogen duizlen
En 't hoofd wordt licht, licht als de donzen veder,
Maar wij, mijn Liefste, kalm aan 't diep getreden,
Aanschouwen 't grootsche doorelkander suizlen
En zien met ernst op 't kokend schuimbed neder.
Al stort ge u razend, dondrend langs uw boorden,
Verrukk'lijk woeste en wilde watervallen,
Toch zingt ge een lied voor 't hart der duizendtallen,
Die 's levens roep: ten strijde! jong reeds hoorden.
Geen klanken toch, die beter heugnis stoorden
Aan 's levens laagten: 't zij ze klinkend schallen,
Zacht ruischend murmlen of als donder knallen,
Ze klaatren voort met bruisend wilde akkoorden.
Gij weeldekindren met uw zachte leden,
Terug van de' afgrond: Ach, uw oogen duizlen
En 't hoofd wordt licht, licht als de donzen veder,
Maar wij, mijn Liefste, kalm aan 't diep getreden,
Aanschouwen 't grootsche doorelkander suizlen
En zien met ernst op 't kokend schuimbed neder.