26.11.2018, 11:13
.
In d'aanvang, waar de donkere rotsen prangen,
Stort ruischend zich de straal als schuim op de aarde
Een harp gelijk die God hier zelf besnaarde,
Een wolk gelijk door de Almacht opgehangen.
Is 't kristallijn door 't rotsbed opgevangen,
Dan is 't of ook de stroom opeens bedaarde;
Ja, van dien stond bruischt wat zich hier vergaarde
De dalen in, met teugelloos verlangen.
Dan als rivier vliet hij langs groene boorden,
Doet molens wentlen, draagt gevulde schepen
En schenkt aan visschers rijkbeladen netten;
Tot hem de zee van 't verre en kille Noorden
Onwederstaanbaar boeit en mee gaat slepen
Een leven dat hij eeuwen voort kan zetten.
In d'aanvang, waar de donkere rotsen prangen,
Stort ruischend zich de straal als schuim op de aarde
Een harp gelijk die God hier zelf besnaarde,
Een wolk gelijk door de Almacht opgehangen.
Is 't kristallijn door 't rotsbed opgevangen,
Dan is 't of ook de stroom opeens bedaarde;
Ja, van dien stond bruischt wat zich hier vergaarde
De dalen in, met teugelloos verlangen.
Dan als rivier vliet hij langs groene boorden,
Doet molens wentlen, draagt gevulde schepen
En schenkt aan visschers rijkbeladen netten;
Tot hem de zee van 't verre en kille Noorden
Onwederstaanbaar boeit en mee gaat slepen
Een leven dat hij eeuwen voort kan zetten.