Sonett-Forum

.

Zwarte rookkolommen zweven dreigend

Dicht op 't stormklok luidend kerkjen aan;

Warlen over dak en torenhaan

En omsluieren 't daglicht, langzaam stijgend.



Uit is 't met het schaûwgetoover; zwijgend

Vlucht de vogel uit de kerkhoflaan:

Nergens speurt men 't wieglen van de blaân:

't Harte beeft, den vlammenreus bekrijgend.



Over 't puin der groene tempelzuilen,

Korte zwarte stompen, schijnt de dag;

Psalmgezang vliedt voor den roep der uilen,



Op den tronk klinkt dof der bijlen slag:

't Godsvertrouwen heeft niet om te schuilen,

Fundamenten scheurden los als rag.