Sonett-Forum

Op eenen berch sach ick een vier onsteken,
Weinsterende dry vlammich nae de lochte,
Dwelck met den reuck van cedren rijck en sochte
De herde locht en quaden reuck quam breken:

Eenen voghel sneeuwith is hier ghebleken,
Die na Gods stadt vloghe also my dochte.
En singende een soet gheluyt daer wrochte,
En is soo vast met den roock opghestreken.

Van dit schoon vier gauen de lichte stralen
Duysent vlammen lustich in alle palen,
Als d'leken van eenen reghen van gouwe

Tvier blusschen quam: o hitte nv maer couwe!
Dat te voren goeden reuck heeft ghegheuen,
Is nv elaes maer vuylen stanck ghebleuen!