Sonett-Forum

.

Ik zie u weer, mijn hei, mijn donkre, stille,

Dood-droeve makker: de eenigst' die ik minde,

Toen arm en eenzaam als een bedel-blinde

Ik ging door 't leven: 't van mijn kindsheid kille.



Ik zie u weer mijn hei: wat sterke vrinden

Zijn wij geweest, toen 't wijde smarte-trillen

Dier bruine zeeë paarde zich aan 't rillen

Van dit arm hart, dat nergens heul wist vinden.



Als toen hoor 'k noordwind in uw pijnen gillen,

Hun oude kruinen kermen als ontzinden;

Als toen krijt er een uil zijn schriklijk-schrille

Dood-profetie.... Maar, eenzaamheid, 'k bevinde

Mij ver van u, nu liefde's zoete wille

Van eeuwge vreugde wist mijn ziel te omwinden.