18.08.2012, 17:15
Frank van Maerle
fl. 1901
O vrouw! die hebt zoo droeviglijk gedragen
Om mijner liefde blindheid pijnen groot,
O mijn zacht Lief, en toch mijn ziel ontsloot
Dit paradijs van licht, die al mijn dagen
Bevloeit met louter licht! hoe kon ik klagen
Om uw wreedheid? O mijn Lief! die mij brood
En wijn gaaft van uw ziel, o wonder groot
Van deernis en genâ, die tot zoo lagen
Staat mijner slechtheid hebt teêrlijk gebogen
Uw zonden-zuivre ziel, O die verstilt
Mijn rustloos leed en de verwarring wild
Van driften, o mijn Lief, mijn Lief! wel logen
Mijn smarten blind... maar nu is 't licht en 'k wil
Gaan in uw zuiv're klaarheid sterk en stil.
fl. 1901
O vrouw! die hebt zoo droeviglijk gedragen
Om mijner liefde blindheid pijnen groot,
O mijn zacht Lief, en toch mijn ziel ontsloot
Dit paradijs van licht, die al mijn dagen
Bevloeit met louter licht! hoe kon ik klagen
Om uw wreedheid? O mijn Lief! die mij brood
En wijn gaaft van uw ziel, o wonder groot
Van deernis en genâ, die tot zoo lagen
Staat mijner slechtheid hebt teêrlijk gebogen
Uw zonden-zuivre ziel, O die verstilt
Mijn rustloos leed en de verwarring wild
Van driften, o mijn Lief, mijn Lief! wel logen
Mijn smarten blind... maar nu is 't licht en 'k wil
Gaan in uw zuiv're klaarheid sterk en stil.