Sonett-Forum

Lachende wateren van menschenoogen

Vervlieten immer tusschen ons voorbij;

Weêrkantsche venstren spieglen in bewogen

Vrede hun dag- en nachtbeglansd geglij.



Geluk staat open voor wat stroomen mogen

Brengen vandaag of morgen U en mij...

De gulden visschen die 'k had opgetogen,

Liet godlijk-jong meêlijden spelend vrij...



Maar ver is uchtend-oordeels vluchtig vreezen:

‘O schoone schijn over zoo ondiep wezen!’ -

Al helderder in avondlijke klaarheid

Kijken ons oogen in elkaêr gerezen

Uit daglang naarstig-neêrgebogen lezen:

‘Onder zoo vlotten schijn de vaste waarheid!’