Sonett-Forum

Waar felle schaduw tiert noch zonneschijn,

In Westerland, dat als door wolkgeloken

Vensteren 't daglicht kleureloos gebroken

Voelt schrijnen, artsenij-verdoofde pijn;



Hier waar moê slaven in hun schemermijn

Geruischloos over 't vreugdloos werk gedoken

Leven en sterven en de onuitgesproken

Waarheid meêneme' in 't eeuwiglijk-stilzijn,



Hoe staat hier plotseling de scherpgekante

Toren van uw slagschaduw, Groote Grijze,

Eenig massief in 't neevlig-transparante? ...



Is het dan waar, wat geen gelooven kon,

Dat nog menschschoudren boven wolken rijzen,

Menschoogen opzien in Gods simple zon?