Sonett-Forum

.

Dof-blauw omneveld, staan de zwaar-bevrachte

Loof-loome boomen; buigend hun getakte

Ver over 't gladde van de vijvervlakte,

Waar langzaam glijdt een blanke zwane-wachte.



Soms rimpelt winde-kus de water-strakte

Met lichte lippen; en een heele zachte,

Wee-zoete geur zweeft om: een stervens-klachte

Van 't oever-riet; het even omgeknakte. -



De hemel lijkt een dicht opeen-gepakte

Dof-dreigende, grijs-vochte wolken-vrachte,

Op 't verre woud een dempig neer-gezakte. -



Nu stuurt Natuur mij, die naar léven smachtte

Met liefde, die al' lijden niet verzwakte,

In 't weiflend hart een diepe doodsgedachte.