Sonett-Forum

Normale Version: Geen vonk roodt meer in witte-wolkenasch
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Geen vonk roodt meer in witte-wolkenasch.

Het uur is laat en heeft zijn eigen licht

Als dood gelaat dat kijkt door oogen dicht.

Niet huivren durven in den bleeken plas

Der lucht de toppen van het hoog gewas

Dat metaaldonker op den stroeven plicht

Der stammen staat om avondhof gesticht.

De bloemen branden in het doove gras.



Mijn roereloosheid heeft haar vollen wil

Terwijl herinnring ruischloos rijgt en telt

De gave paarlen onzer rijke feesten

Tot blindend snoer eer straks de nacht ze smelt...

Wat is het op de blanke wereld stil...

'k Zie verre menschen wandelen als geesten.