Sonett-Forum

Mijn woord heb ik zoo vaak voor u gesproken

om inzicht en om richting aantegeven;

om u te duiden 't donkere beleven

van wat als jonge spruit en bloem ontloken.



Mij aan te passen aan uw oog was 't streven,

waartoe ik de eigen onlust heb gebroken;

en daden, die niet met mijn neiging stroken,

heb ik door binding van mijn wil geweven.



Zoo doende heb ik al te lang gewacht

om tot mijzelf het klinkend woord te richten,

dat het mij troost en ook wel duiding bracht.

De wereld werd mij tot een drom van plichten,

en stomgeslagen scheen bescheiden klacht

om hechte steun, die in mijn hart ging zwichten.