16.08.2012, 19:32
Het is mij, lief, als had ik u verloren
En of ik u nu eindlijk wedervond:
Uw wezen draagt weêr 't eigen stil bekoren
Dat eens mijn zachte deernis heeft gewond.
Ween nu niet meer. Ik zal u toebehooren:
Mijn droefenis die zooveel leeds weêrstond,
Mijn fel verlangen dat geen angst kon smoren,
Mijn sterke trots dien gij toch overwont.
En samen zullen we ons dien vreê bereiden
Dien nu het leven nimmer voor ons heeft
En dien wij anderen zoo diep benijdden.
Dan zijn, van vreemde teederheid doorbeefd,
Nachten en dagen één eindloos verblijden,
Eén heerlijk feest daar liefde neemt en geeft.
En of ik u nu eindlijk wedervond:
Uw wezen draagt weêr 't eigen stil bekoren
Dat eens mijn zachte deernis heeft gewond.
Ween nu niet meer. Ik zal u toebehooren:
Mijn droefenis die zooveel leeds weêrstond,
Mijn fel verlangen dat geen angst kon smoren,
Mijn sterke trots dien gij toch overwont.
En samen zullen we ons dien vreê bereiden
Dien nu het leven nimmer voor ons heeft
En dien wij anderen zoo diep benijdden.
Dan zijn, van vreemde teederheid doorbeefd,
Nachten en dagen één eindloos verblijden,
Eén heerlijk feest daar liefde neemt en geeft.