Sonett-Forum

.

Verlangen ademt alles wat daar leeft...

Zie, hoe en bloem- en bladknop zich ontsluiten,

Vol jubelende kracht, die zich mòet uiten

In schoonheidszin, die naar volmaking streeft.



't Is of onzichtb're hand de siers'len weeft

Der jonge Mei, die wacht en lonkt daar buiten;

Een leeuw'rik stijgt omhoog met helder fluiten,

Waarin zijn popelende liefde beeft.



Natuur wil blij haar schoonste kind begroeten.

Buigt, ranke berken, wuivend 't frissche loof!

Viooltjes bloeien geurend aan Haar voeten.



O - dat geen macht ooit 't nieuw geluk m' ontroov'!

Wat vreugde! mocht ik thans U hier ontmoeten,

Nu 'k weer aan 't Goede in èlken mensch geloof.