Sonett-Forum

Daar als een zijden lint het smalle pad

Zich slingert onder 't duistre loof der boomen

Wier stammen den roerloozen vijver zoomen:

Geen wind beweegt, er beeft geen bloem, geen blad,-



Daar treden zij wier schemervage droomen

Hen voeren in geluk, de lichte stad:

Zijn arm houdt sterk haar tengre leest omvat,

Haar kleine hand heeft zacht zijn hand genomen....



O vreugde, o vogelranke broze boot,

Zult ge over levens breede zeeën spoeden

Naar waar ge op lijdens wreede klippen stoot?



Neen, lìefde waakt....ach, ziet hen zij aan zij

Stil-zwijgend gaan, vol hemelschoon vermoeden:

Zij zoo teêr-blijde en zoo benijdbaar beî.