Sonett-Forum

Normale Version: Ik wachtte lang den slaap, eerst laat
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Ik wachtte lang den slaap, eerst laat

Verzonk gepeins in week geruisch;

Toen steeg (en wekte mij) van straat

Een korte stap, een dof gedruisch.



En weder dekte 't loom gesuis

Der eerste sluimring mijn gelaat,

Maar weêrom scheurde een stap langs 't huis

Met korten klank dat broos gewaad.



Ik werd zoo kil, ik wist niet hoe,

De matte stilte woog als lood,

Ik voelde vreemd-bedroefd en moé...



En woorden klonken, zwaar van nood:

Wij spoeden állen huiswaarts toe, -

Wij spoeden allen naar den dood.