Sonett-Forum

Al smart die heenging blijft ons zachtjes pijnen

Lijk een nooit gansch genezen oude wond;

Al vreugd die heenging, fel-belicht en bont,

Komt teer terug, in schemer-vage lijnen.



Wanneer de kleuren van den dag verdwijnen,

Wijl stil-egaal de klank van de avond rond

Ons heen zijn zon-doorweenden weemoed zond

- Goud carillonlied komt van ver aandeinen -



Dan vindt de ziel een eeuwenoud gedicht:

Dat we van ieder mensch en van elk ding

Iets moois behouden: de herinnering



Die zacht gelijk de zonneglinstering

In een groot woud waar vale schemer hing

Aanzweven komt door 't weifel avondlicht.