15.08.2012, 17:23
Totnogtoe, door geen doel of stellig plan gebonden,
was ieder nieuw gedicht mij wel een metselsteen
in mijn gebouw, doch ik vermoedde niet, waarheen
de toren stijgen zou, noch hoe 't gewelf zich ronden.
Thans echter is van u mijn hart zoo vol bevonden,
dat al mijn woorden, mijn gedachten, een voor een
zich voegden naar de wet, en van mijn wenschen geen
de blijde poort verliet, waar ze u verwachten konden.
Thans weet ik hoe mijn huis, dat gij alleen bewoont,
tot uw genot alleen in statigheid vertoont
zijn trappen van graniet en vorstelijke treden.
En al mijn trots, al mijn verlangen is, dat gij,
de vloeren diep van glans bewandelend, met mij
de zalen door zult gaan, ontroerd, van ons verleden.
was ieder nieuw gedicht mij wel een metselsteen
in mijn gebouw, doch ik vermoedde niet, waarheen
de toren stijgen zou, noch hoe 't gewelf zich ronden.
Thans echter is van u mijn hart zoo vol bevonden,
dat al mijn woorden, mijn gedachten, een voor een
zich voegden naar de wet, en van mijn wenschen geen
de blijde poort verliet, waar ze u verwachten konden.
Thans weet ik hoe mijn huis, dat gij alleen bewoont,
tot uw genot alleen in statigheid vertoont
zijn trappen van graniet en vorstelijke treden.
En al mijn trots, al mijn verlangen is, dat gij,
de vloeren diep van glans bewandelend, met mij
de zalen door zult gaan, ontroerd, van ons verleden.