Sonett-Forum

Normale Version: Koude verstarring van 't gevoelsbewegen
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Koude verstarring van 't gevoelsbewegen

Is 't harde woord dat uit de monden breekt:

Zooals uit wolkenzacht de kille regen

In dichten sluier op de straten leekt.



Ik vraag: moet zóó langs denkens weeke wegen

De schoonheid komen, die de banen breekt?

Moet zoo uit zielssfeer komen neergezegen

De waarheid die tot droeve harten spreekt?



Gelijk een oud karkas uit welige aarde

Komt ijzig 't onomwonden woord naar voren,



Het windbewoogne der bebloemde gaarde

Ligt onder 't sneeuwkleed, vast en licht-verloren.



Hoe dán toch zullen droomens vage sferen

Tot waarheid zich en rust kristalliseeren?