Sonett-Forum

Normale Version: De wind der wereld veegt de banen schoon
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
De wind der wereld veegt de banen schoon

Van zielsverlangen en van teêre dingen,

Diep in mij woelt een sterk verborgen hoon

Voor al wie in dien luister ondergingen.



De donkre kamers van mijn eigen woon

Waar fijngewiekte blauwe vogels zingen,

Spreiden de glorie van een nacht ten toon

Waar nooit vermag dat duister door te dringen.



Trillende veêlesnaren toovren zacht

Alles wat op den diepen bodem wacht

Tot spelend, stil geluk, tot innge vreugd.



De wereldlach die mij maar nauwlijks heugt,

Schatert in verre verten langs de pleinen,

Lach, waarin alle waarheid moet verkwijnen.