13.08.2012, 16:34
Wanneer zal de ure zijn, dat gij als bruid
Met mij zult staan in wit-satijnen kleeren?
‘Wanneer de stroomen naar hun bronnen keeren,
De raaf het lied der nachtegalen fluit.’
Hadt gij mij dan niet lief in vroeger tijd,
Was dan uw hart niet naar mijn hart genegen?
‘Mijn hart was vó1 van u, maar heeft verkregen
Tot loon alleen leed, leed in eeuwigheid.’
Kan dan het eens verbleekte morgenuur,
Daar alles toch herleeft in de natuur,
Niet met een nieuwen dag de kimmen kleuren?
‘Wat eens gebeurd is kan nooit weer gebeuren,
Men kan maar ééns een blad aan stukken scheuren,
En wat het vuur verkrijgt, verslindt het vuur.’
Met mij zult staan in wit-satijnen kleeren?
‘Wanneer de stroomen naar hun bronnen keeren,
De raaf het lied der nachtegalen fluit.’
Hadt gij mij dan niet lief in vroeger tijd,
Was dan uw hart niet naar mijn hart genegen?
‘Mijn hart was vó1 van u, maar heeft verkregen
Tot loon alleen leed, leed in eeuwigheid.’
Kan dan het eens verbleekte morgenuur,
Daar alles toch herleeft in de natuur,
Niet met een nieuwen dag de kimmen kleuren?
‘Wat eens gebeurd is kan nooit weer gebeuren,
Men kan maar ééns een blad aan stukken scheuren,
En wat het vuur verkrijgt, verslindt het vuur.’