Sonett-Forum

Normale Version: En dikwijls doolde ik door dat dorp, die velden
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
En dikwijls doolde ik door dat dorp, die velden

Waar, voor 'k u vond, uw vroegste kindsheid vlood,

Ik dacht uw beeld te zien in 't rozerood,

Dat uit de nachtgeboren wolken welde.



En, als de middagzon door 't loover schoot

Der wilgen, die naar 't koele water helden,

Dan was het of die boomen mij vertelden

Dat ge eens, als ik, de schaduw daar genoot.



Of, als de nacht zijn zilvren nevelen spreidde,

Het veld, de stroom, in vollen vrede sliep,

Dan was het of daar uit der wateren diep,

Waarin de volle maan mijn schreên geleidde,

Een weemoedvolle stem van vroeger tijden

Uw naam aan 't nachtelijke landschap riep.