13.08.2012, 16:55
O weemoed om dit onvervulde leven,
Dat ik te lijden toch niet laten kàn,
Schoon als dat spookschip in zijn eeuwgen ban
Mijn ziel rondzwerft en rust niet ook maar even.
Zwijgend en trotsch wil ik trouw aan den steven
Standvastig staan als een heldhaftig man,
Alleen, alleen; maar o dat nimmer dan
Mij liefde en hoop verlaten en begeven.
O om wiens hoofd de winde' en zeeën ruischen
Waar hij gespannen spiedt naar alle kant;
Maar die, of ook de sterke stormen bruisen,
In stage veerkracht houdt hoofd, hart en hand,
En nimmermoe van zee tot zee blijft kruisen
Om het geliefde en ééns beloofde land.
Dat ik te lijden toch niet laten kàn,
Schoon als dat spookschip in zijn eeuwgen ban
Mijn ziel rondzwerft en rust niet ook maar even.
Zwijgend en trotsch wil ik trouw aan den steven
Standvastig staan als een heldhaftig man,
Alleen, alleen; maar o dat nimmer dan
Mij liefde en hoop verlaten en begeven.
O om wiens hoofd de winde' en zeeën ruischen
Waar hij gespannen spiedt naar alle kant;
Maar die, of ook de sterke stormen bruisen,
In stage veerkracht houdt hoofd, hart en hand,
En nimmermoe van zee tot zee blijft kruisen
Om het geliefde en ééns beloofde land.