Sonett-Forum

Normale Version: Het sneeuwt
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Het sneeuwt



Het sneeuwt: als ik den licht verbaasden blik

naar buiten heb, weten de witte dingen

niet of zij stijgen zullen dan wel 't dik

tapijt volvormen, dat andere hingen

over straten en tuin. Wat musschen kringen

van boomen, bol op 't blank, in drok gepik

naar aarde 't snaveltje. Of stemmen zingen

diep in mijn oor is het stil vlokgetik.



Het sneeuwt, in vroegen ochtend na den nacht,

die onder zwarte stolp 't geheim begon:

de stappen van de menschen gaan heel zacht

midden den wollen zegen; zonder zon

ziet hel de wereld als een vreemd paleis,

waar ik aanlandde over paden grijs.