12.08.2012, 18:52
Henriëtte Labberton-Drabbe
H. des Tombe-Drabbe
1868-1928 Niederlande
Het Duinpad
Het padje liep door zonomgoten duinen,
En stil lag over de aarde 't heele werk
Van ondoordrongen en gedroomde tuinen,
Zooals bij 't uitgaan van een avondkerk:
De menschen voelen 't èven; de bazuinen
Van 't hart schallen een toon, de donkre zerk
Van 't aldagsleven ligt opeens in puin en
Nu stijgt zachtjes des levens innigst werk.
O gij, die dit niet weet nog, laat me u toonen
De daken rood en hel, de zonlucht, 't land,
De boomen - die vooral, die altijd wonen
In 't wiss'lend woud en van den mos'gen rand
Heffen in 't ruim hun fijne teêre leven,
Hun vaste en klare waarheid ganschlijk geven.
H. des Tombe-Drabbe
1868-1928 Niederlande
Het Duinpad
Het padje liep door zonomgoten duinen,
En stil lag over de aarde 't heele werk
Van ondoordrongen en gedroomde tuinen,
Zooals bij 't uitgaan van een avondkerk:
De menschen voelen 't èven; de bazuinen
Van 't hart schallen een toon, de donkre zerk
Van 't aldagsleven ligt opeens in puin en
Nu stijgt zachtjes des levens innigst werk.
O gij, die dit niet weet nog, laat me u toonen
De daken rood en hel, de zonlucht, 't land,
De boomen - die vooral, die altijd wonen
In 't wiss'lend woud en van den mos'gen rand
Heffen in 't ruim hun fijne teêre leven,
Hun vaste en klare waarheid ganschlijk geven.