Sonett-Forum

Normale Version: Hijlsma, L.S.: Herfstmorgen
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
L.S. Hijlsma



Herfstmorgen


Bleekblauwe nevel hult in matten schijn

Het stervend, roerloos nederhangend loover,

Dat soms slechts, bij een lichte zucht, voorover

Zich rits'lend buigt, in teer gebroken lijn. -



Ach, àl vergaat; - - maar zie, wat kleurentoover

Van bruin en geel tot tinten rood als wijn

Zacht overvloeit! - Wat sterve en wat verdwijn',

De eeuwige Schoonheid blijft te schooner over.



En eeuwig is, als Zij, wat in U wrocht,

Mijn Ziel, het licht, dat U Haar tegenvoerde

Tot waar Gij god en godgelijke U docht!



En toch, maar àl te vaak is, wijl ik zocht,

De schoonheid, die slechts even mij ontroerde,

Mijn arm ontvloôn, - voor ik ze omvatten mocht. -