Sonett-Forum

Normale Version: Het Kasteel
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
.

Voor onze blikken rees nu 't oud Kasteel

Met hoogen toren tusschen iep en eiken,

Waar duizend bloemen stonden stralend geel

Op 't groene grasveld in de zon te prijken.



Die zware wanden zagen de eeuwen wijken,

Trotseerend Tijd en Stormwind en Houweel,

Geslachten sterven, val van koninkrijken,

Als viel slechts hun de Onsterflijkheid ten deel.



En, zooals vaak in 't leven 't trotsche en teêre

Vereend zijn speelde op 't geel-bebloeide groen

Een kinderschare, in roze en witte kleeren,

Luid-juichend om den gouden zomer-noen,

Zóó blij, zóó blij, als zou nooit leed hen deren,

Geen Dood dit broze schoon verwelken doen.